Can Çakmur | Elif Çakmur
Bizim uzun bir hikayemiz var aslında... Tam hatırlayamıyorum ama sanırım 2000 yılından bu yana beraberiz. 4 yaşından bu yana oğlum Can'ı Chopin ailesi ile birlikte büyüttük. Herseye, bas gitarist olma hayalleri kuran 4 yaşındaki bir çocuğu "hele sen piyanoyla notaları öğren de bas gitarı da hallederiz" diye ikna eden Chopin öğretmenleri ile başladık. Ardından ilk sahne deneyimini hüsranla sonuçlanmaktan kurtarmalarına tanık olduk. Şöyle ki konser sırasında parçayı unutup ortada kala kalan bir çocuğun üzüntüsünü, yeniden sahneye çıkıp performans gösterme motivasyonuna dönüştürmelerini izledik. O noktada sarf edilen yanlış ya da eksik sözler, tavırlar bir çocukta toplum önünde performans gösterme fobisi geliştirebilirdi kolaylıkla... Bizim hikayenin gelişimi hiç öyle olmadı, bence Can'ın sahneyle ilişkisi Chopin Ailesi sayesinde tam bir dostluk oldu. Hikayenin gelişimi boyunca hem Can'ın isteği, hem Chopin Ailesinin desteği arttı arttı arttı... Öyle ki oğlum Can, "iyi bir dinleyici olabilecek görgüyü edinsin" diye başladığımız yolculuk sırasında mesleğini seçti: "ben piyanist olacağım" dedi.
Bu büyük mutluluğu kendimizi üyesi hissettiğimiz Chopin Ailesi ile paylaşıyoruz ve iyi ki varsınız diyoruz. Nice çocuğun hayatını aydınlatmanızı diliyoruz.